ANG ISLAM AY KAPAYAPAAN AT HABAG

SINALIKSIK NI : Brod. Abdulazziz Serna

AUDHO BILLAHI MINASHAITANER RAJIIEM
BISMILLAH HIRRAH MANIRAHIEM
ALHAMDULLILAH RABBIL ALAMIN
WASALATO WASALAMO WA MUHAMMADIN
WA LA ALI WA SABI’IH A JIMAIN A MABAD
ASSALAMU ALAYKUM WARAH MATULAHI WA BARAKHATU


ANG ISLAM AY KAPAYAPAAN AT HABAG

 

Sa Ngalan ng Allah, ang Mapagpala, ang Mahabagin

Ang Banal na Qur’an ang huling pahayag ng Diyos at pandaigdigang mensahe sa sangkatauhan. Ang Banal na Qur’an ay may mahalagang ginagampanan sa araw-araw na buhay ng mga Muslim. Ang ugnayang panlipunan, bilang isang mahalagang bahagi ng buhay, ay may likas na kinalalagyan sa Islamikong batas ng patnubay na nababatay sa Banal na Qur’an, sa Hadith at sa mabuting halimbawa ni Propeta Muhammad (saws). Sa panahon natin ngayon na maraming lipunang may iba't ibang pananampalataya, ang mga katuruan ng Islam ay higit na makahulugan at mahalaga sa ganitong pakikipag-ugnayan.

Ang mga Islamikong katuruan ay nagbibigay-diin sa mahusay na pakikitungo sa kapwa, Muslim man o may itinanging ibang pananampalataya. Hindi na kailangang banggitin pa na ang mabuting pakikipagkapwa ang siyang susi ng isang matibay na panlipunang pagkakabuklod. Ang Propeta (saws) ay paulit-ulit na nagsabi sa mga Muslim na kumilos bilang mga huwaran sa pakikipagkapwa-tao. Ang kanyang pagmamasid ay katulad ng sumusunod: “Sinuman ang naniniwala sa Allah at sa Kabilang Buhay ay hindi dapat manakit ng kanyang kapwa.”

Ang buhay ng isang Muslim ay pinamamahalaan at nakikilala sa kanyang pagmamahal at pagsunod sa Allah at sa Kanyang mga Sugo, at sa paggalang sa Kanyang mga nilikha.

Ang mga katuruan ng Islam ay mahigpit na nagbabawal sa lahat ng uri ng pananakot, pananakit at kaguluhan sa lipunan; bagkus ang mga ito ay nananawagan tungo sa kapayapaan, awa, pagmamahal at kapatawaran, hindi lamang sa mga Muslim at mga di-Muslim kundi pati na rin sa mga hayop.

Ang Makapangyarihang Diyos ay nagpahayag sa Banal na Qur’an: Sinuman ang sadyang pumatay sa isang mananampalataya – ang kanyang kaparusahan ay Impiyerno, na kung saan siya ay mananahanan magpakailanman, at ang Poot at Sumpa ng Allah ay mapapasakanya, at inihanda para sa kanya ang malaking kaparusahan. (Qurán 4.93)

Ang Islam ay nagliligtas ng buhay at nagbabawal sa lahat ng uri ng pagpapakamatay. Mababasa sa Banal na Qur’an: Huwag patayin ang inyong mga sarili, Katotohanan, maawain ang Allah sa inyo. (Qur’an 4.29)

وأثنى الله الذين آمنوا بسبب تعاطفهم مع الحاجة :... وأنها توفر المواد الغذائية على الرغم من أنهم يحبون ذلك ، والفقراء والأيتام والسجناء ، وقال (على عمق قلوبهم) : "أنت غذيت نحن فقط من أجل مرضاة الله ، ونحن لا نطلب لكم الثواب والامتنان. (القرآن الكريم 76:8-9)

Pinuri ng Allah ang mga nananampalataya dahil sa kanilang pagdamay sa mga nangangailangan: ...at sila ay nagbibigay ng pagkain bagama't mahal nila ito, sa mga mahihirap, ulila at mga bilanggo, na nagsasabi (sa kaibuturan ng kanilang mga puso): "Kayo ay pinakain namin para lamang sa kasiyahan ng Allah. Hindi kami humihingi sa inyo ng gantimpala at pasasalamat. (Qur’an 76:8-9)

Si Propeta Muhammad (saws) ay nagsisilbing habag para sa lahat ng nilikha. Mababasa sa Banal na Qur’an:
وأنت (يا محمد) ونحن لم ترسل إلا رحمة على كل الخليقة. (القرآن) 21:107

At ikaw (O Muhammad) ay hindi Namin isinugo maliban lamang bilang awa sa lahat ng nilikha. (Qur’an 21:107)

Tungkulin ng isang Muslim ay maging makatarungan, magalang at maawain sa lahat ng may buhay. Sa buong kasaysayan, ang mga Muslim ay sumunod sa mga katuruang ito ng Islam. Ang mga pananampalatayang nasa minorya ay umunlad sa mga lupain ng mga Muslim. Ang mga di-Muslim ay nagtamasa ng pantay na pagkakataon sa mga Islamikong bansa at nagpahayag at nagsakatuparan ng kani-kanilang mga pananampalataya. Ngayon, habang ang pangmadlang kuru-kuro sa buong mundo ay may damdaming pagmamalabis at ang malisyosong propaganda ay malakas, na naglalarawan sa Islam bilang di-mapagparaya at mapagtangi, may higit na pangangailangang ilathala at tupdin ang mga mararangal na aral ng Islam tungkol sa pagpapairal ng matapat na pakikipag-ugnayan at pakikipamuhay sa mga di-Muslim.

Si Propeta Muhammad (saws) ay nagsabi sa kanyang tanyag na sermon sa kanyang huling Hajj noong ika-9 na araw ng Dhul Hijjah, 10 A.H. (589 A.D.) sa Arafat, sa Makkah:

“O bayan, makinig kayong mabuti, dahil hindi ko batid kung ako ay makakapiling pa ninyo pagkatapos ng taong ito. Pakinggan ninyo nang buong ingat ang aking sasabihin sa inyo at iparating ninyo ang aking mga salita sa mga hindi nakadalo rito ngayon.”

“O bayan, kung paano ninyo itinuring na sagrado ang buwang ito, ang araw na ito, ang lungsod na ito, ituring din ninyo nang gayundin ang buhay at ari-arian ng bawa't Muslim bilang sagradong ipinagkatiwala. Ibalik ninyo ang mga panindang ipinagkatiwala sa inyo sa mga tunay na may-ari. Huwag ninyong sasaktan ang sinuman upang kayo ay huwag saktan ninuman. Tandaan, tiyak na kayo ay makikipagkita sa inyong Panginoon, at tiyak na Kanyang isasaalang-alang ang inyong mga gawa. Ipinagbawal ng Allah sa inyo ang pagkuha ng patubo (interes); sa gayon, lahat ng pananagutan para sa patubo ay dapat na alisin simula ngayon.”

“Mag-ingat kay Shaytan, para sa kaligtasan ng iyong pananampalataya. Nawala nang lahat ang kanyang pag-asang kayo ay kanyang maililigaw sa malalaking bagay, kaya mag-ingat sa pagsunod sa kanya sa mga maliliit na bagay.”

“O bayan, katotohanang kayo ay may tiyak na mga karapatan tungkol sa inyong mga kababaihan, nguni't sila man ay may mga karapatan din sa inyo. Kung sila ay sumusunod sa inyong karapatan, sa gayon, sa kanila rin ang karapatang pakainin at damitan nang may kabaitan. Pakitunguhan ninyo nang maayos ang inyong mga kababaihan at maging mabait sa kanila sapagka't sila ay inyong mga katambal at mga matapat na katuwang. At inyong karapatang sila ay hindi makipagkaibigan sa sinumang hindi ninyo sang-ayunan, at gayundin naman ay hindi kailanman makikiapid.”

“O bayan, pakinggan ninyo ako nang buong taimtim, sambahin ninyo ang Allah, isagawa ninyo ang inyong limang Salaah (itinakdang pagdarasal) araw-araw, mag-ayuno kayo sa buwan ng Ramadan, at magbigay ng Zakah (itinakdang kawanggawa) mula sa inyong kayamanan. Magsagawa ng Hajj kung ito ay inyong makayanan. Batid ninyong ang bawa't Muslim ay kapatid ng kapwa Muslim. Lahat kayo ay magkakapantay. Walang sinuman sa inyo ang nakahihigit sa inyong kapwa Muslim maliban sa kabanalan at mabuting gawa.”

“Tandaan, isang araw kayo ay haharap sa Allah upang managot sa inyong mga ginawa. Kaya’t mag-ingat, huwag kayong lumihis sa landas ng kabutihan.”

“O bayan, walang Propeta o Sugong darating paglisan ko at walang bagong pananampalatayang lilitaw. Mangatwiran kayong mabuti, kung gayon, O bayan, unawain ninyo ang aking mga salitang ipinahahayag sa inyo.”

ليس الاسلام يعارض الارهاب ولكن فقط لأنه كما تحظر تماما. سجلت الإسلام عن قتل (القتل) بوصفه جريمة خطيرة الثانية ، وحذر أيضا من كلمات النبي محمد (صلعم) : "إن المسألة الأولى سيحكم بين الناس يوم القيامة هو أن التي تنطوي على سفك الدماء "(البخاري، 6533)

Ang Islam ay hindi lamang tumutuligsa sa terorismo kundi ito rin ay nagbabawal nito nang ganap. Sapagka't itinala ng Islam ang pagpatay (murder) bilang pangalawa sa mabibigat na kasalanan, at nagbabala rin sa pamamagitan ng mga salita ni Propeta Muhammad (saws): “Ang mga unang usaping hahatulan sa pagitan ng mga tao sa Araw ng Paghuhukom ay yaong kinasasangkutan ng pagdanak ng dugo.” (Al-Bukhari, 6533)

تشجيع المسلمين أيضا على أن يكون نوع من الحيوانات ويحظر ايذاء لهم. النبي محمد قال ذات مرة : "عوقبت لأنها امرأة سجنت قط حتى توفي. وبالتالي ، كان محكوما عليه النار. في حين تقتصر، اعطتها الغذاء أو الشراب امرأة، ولا صدر على أكل الحشرات من الأرض "(البخاري 2365).

Hinihikayat din ang mga Muslim na maging mabait sa mga hayop at ipinagbabawal na saktan ang mga ito. Minsan si Propeta Muhammad ay nagsabi: “Ang isang babae ay pinarusahan dahil ikinulong niya ang isang pusa hanggang sa ito ay mamatay. Dahil dito, siya ay isinumpa para sa Impiyerno. Habang nakakulong, hindi ito binigyan ng babae ng pagkain o inumin, ni hindi pinakawalan upang kumain ng mga insektong galing sa lupa.” (Al-Bukhari 2365).

كما قال رجل قدم الشراب لكلب عطشان، لذلك الله غفر له ذنوبه بسبب العمل. عندما سئل النبي (المناشير) : "يا رسول الله، ونحن سوف تتلقى مكافأة بسبب تعاطفنا تجاه الحيوانات" وقال : "هناك مكافأة من العطف على كل حي" (سورة رواه البخاري 2466)

Sinabi din niyang isang lalaki ang nagbigay ng inumin sa isang uhaw na uhaw na aso, kung kaya’t pinatawad siya ng Diyos sa kanyang mga pagkakasala dahil sa gawaing ito. Nang ang Propeta (saws) ay tanungin: “O Sugo ng Allah, kami ba ay magkakamit ng gantimpala dahil sa aming kabutihan sa mga hayop?" Kanyang sinabi: “Mayroong gantimpala sa mga kabutihan sa bawa't may buhay.” (Al-Bukhari 2466)

بالإضافة إلى ذلك ، بينما الحيوان للغذاء ، وأمر المسلمين على القيام بذلك بطريقة التي تسبب الخوف الحد الأدنى فقط، والألم والمعاناة ممكن. قال النبي محمد (صلعم) : "عندما كنت كارفر من الحيوانات، أن تفعل ذلك في أفضل طريقة. تحتاج إلى شحذ السكين للحد من معاناة الحيوانات. "مسلم ( 1955 ) و آل تيرمسدهس،(1409

Karagdagan pa, habang nagkakatay ng hayop bilang pagkain, ang mga Muslim ay inuutusang gawin ito sa pamamaraang magdudulot lamang ng pinakamaliit na takot, sakit at pagdurusa hangga't maaari. Ang Propeta Muhammad (saws) ay nagsabi: “Kapag kayo ay magkakatay ng hayop, gawin ito sa pinakamabuting paraan. Kailangang ihasa ninyo ang patalim upang mabawasan ang paghihirap ng hayop.” (Muslim, 1955 at Al-Tirmidthi, 1409).

Sa pamamagitan ng mga ito at marami pang ibang katuruang Islamiko, ang gawaing pagpunla ng pananakot sa mga puso ng mamamayan, ang malawakang pagwasak ng mga gusali at ari-arian, ang pagbomba at pagpinsala sa katawan ng mga inosenteng lalake, babae, at bata ay ipinagbabawal lahat at kinamumuhiang mga gawain ayon sa Islam at mga Muslim.

Ang mga Muslim ay sumusunod sa isang pananampalataya ng kapayapaan, awa at kapatawaran, at ang malawak na nakararami ay walang kinalaman sa mga mararahas na pangyayaring isinasangkot sa mga Muslim. Kung ang isang Muslim ay magsasagawa ng matinding pananakot, ang taong ito ay may kasalanan sa paglabag niya ng mga batas ng Islam.

Kahima’t ang isang Muslim ay magsagawa ng krimen o pananakot, ito ba ay nangangahulugang ang lahat ng mga Muslim (mga 2 bilyon ang bilang) ay mga ‘terorista’? At ito ba ay nangangahulugang ang Islam mismo ay nananawagan para sa ‘terorismo’?

Ang mga gawain ng isang tao o maliit na grupo ay hindi nangangahulugang kumakatawan sa mga paniniwala ng isang partikular na relihiyon, ni ang relihiyong ito ang may pananagutan sa ganitong mga gawain. Ito ang dahilan kung bakit ang panlalahat sa ganitong paraan ay sadyang di-makatwiran. Samakatwid, kapag ang media ay nagbabansag sa mga may kagagawan ng ganitong mga gawain na “Teroristang Muslim” at nagsasangkot sa mga ganitong gawain sa Islam, ito ay isang napakalaking kamalian o isang pagtatangkang panlilinlang sa mga tao.

Noong Enero 2002, ang Islamic Fiqh Council ay nagbigay-diin sa katotohanang ang kalabisan sa relihiyon (extremism), karahasan (violence) at terorismo ay walang kaugnayan kahit anupaman sa Islam. Sa katotohanan, ang mga ito ay mga paglalantad ng mga mapanganib na gawaing may mapanganib na kahihinatnan, at isang panlulupig at kawalang-katarungan laban sa isang tao. Sinuman ang buong ingat na mag-aral ng dalawang pinagkunan ng Sha’riah (Islamikong batas) - ang Qur’an at mga tradisyon (Hadith) ni Propeta Muhammad (saws), ay matutuklasang ang mga ito ay walang anumang bahid ng pagmamalabis, karahasan o ‘terorismo’, na nagpapahiwatig ng pagsasagawa ng panlulupig sa iba nang walang makatarungang dahilan. Ang Propeta (saws) ay nagsabi:

مسلم لا ينبغي تخويف المسلمين" ، وقال أيضا : "من سكينا لأخيه، وعنتها الملائكة حتى انها توقفت، على الرغم من انه (الضحية) وكان له الأخ كامل "(مسلم

“Ang isang Muslim ay hindi dapat manakot ng kapwa Muslim.” At sinabi rin niya: “Sinuman ang magtutok ng patalim sa kanyang kapatid, ang mga anghel ay susumpain siya hanggang sa siya ay tumigil, kahima't siya (ang biktima) ay kanyang buong kapatid.” (Muslim)

Tungkol sa mga di Muslim na naninirahan sa mga bansang Muslim sa ilalim ng kanilang pangangalaga, ang Islam ay nag-utos na sila ay nararapat na pakitunguhan nang makatarungan. Ito ang nagbigay sa kanila ng karapatan sa kaligtasan sa mga bansang Muslim, at nagpataw ng kabayarang salapi kapalit ng dugo (blood money) at kapatawaran sa gawang pagpatay laban sa sinuman sa kanila at nagpataw ng buwis sa kanila.

Samakatuwid, ayon sa nabanggit sa itaas, ang katuruan ng Islam ay nagsasabing ang krimen, pagpatay nang walang makatarungang dahilan ay maitutumbas sa pagpatay sa lahat ng tao, anuman ang pananampalataya ng napatay o ng pumatay, at ang kaparusahan at kabayaran ay tanging karapatan ng namumuno, hindi ng bawa't isa o mga grupo.

Ang Makapangyarihang Allah, ay nagsasabi sa Qur’an:

"...والسبب ، طلبنا من الناس في إسرائيل أن كل من يقتل نفسا إلا إذا كان عن الروح (على سبيل التعويض أو المهينة)، أو فساد في الأرض العمل -- يعتبر مشابهة قتل البشرية جمعاء. وأيا كان ينقذ حياة -- يتم التعامل معها مثل إنقاذ البشرية جمعاء. وحقيقة أن رسول قد حان لدينا لهم دليل واضح.. ومع ذلك، فإن حقيقة أن العديد منهم، وحتى بعد ذلك ، كل الأرض هم مذنبون. "(القرآن
(5:32)

“…At dahilan dito, aming ipinag-utos sa Angkan ng Israel na sinumang pumatay ng isang kaluluwa maliban na lamang kung ito ay para sa isang kaluluwa (bilang kabayaran o kaparusahan), o sa gawaing katiwalian sa lupa – ito ay ituturing na katulad sa pagpatay sa buong sangkatauhan. At sinuman ang magligtas ng isang buhay – ito ay ituturing na katulad ng pagliligtas sa buong sangkatauhan. At ang Aming Sugo ay katunayang dumating sa kanila nang may malinaw na katibayan.. Gayunpaman, katunayan na marami sa kanila, kahit pagkaraan nito, sa buong kalupaan ay mga makasalanan.” (Qur’an 5.32)

Bilang pangwakas, kami ay nananalangin sa Allah, Ang Makapangyarihang Diyos, na iligtas ang buong sangkatauhan sa lahat ng uri ng kasamaan.

Mga kahulugan:
Qur’an – Ito ang panghuling kapahayagan o batas ng Allah na ipinadala sa huling Propetang si Muhammad sa pamamagitan ni Anghel Gabriel. Ito ay purong Salita ng AllahI at napapanatili sa orihinal na anyo at nasasaulo nang ganap ng maraming Muslim.

Hadith – Mga winika, gawa, ipinagbawal at pinahintulutan ni Propeta Muhammad.

(saws) Sallallahu Alaihi Wassallam. Mga katagang binabanggit sa tuwing sinasambit o naririnig ang pangalan ni Propeta Muhammad, na ang kahulugan: “Nawa’y itampok ng Allah ang pagbanggit sa kanya at ilayo siya sa anumang paninira at iligtas sa anumang."